Jubilerende Verkeerstuin maakt zich zorgen over de toekomst:
‘Kunnen dit zo niet lang meer volhouden’
Lars en Mila op één van de skelters van de Verkeerstuin.
Het is een toevluchtsoord voor kinderen uit het Amersfoortse Soesterkwartier: de verkeerstuin. De vereniging achter de speeltuin viert zondag haar tienjarig jubileum. Maar ondertussen maken vrijwilligers zich zorgen over het voortbestaan.
De Verkeerstuin zit verscholen in de historische wagenwerkplaats in de stad. ,,De initiatiefnemers van de speeltuin hebben dit gebouw ooit zo’n beetje gekraakt”, vertelt de huidige voorzitter Herman Brinkman, zittend in de loods. ,,De WagenSpeelplaats, de vereniging achter de Verkeerstuin, is twaalf jaar geleden opgezet met de gedachte dat kinderen in het Soesterkwartier een plek nodig hadden om, gratis, te kunnen spelen.”
Want de kinderen uit de buurt hebben soms heel wat bagage, vertelt vrijwilligerscoördinator Max Randrianarivelo: ,,Vaak zijn het kinderen op wie maar weinig toezicht wordt gehouden, soms komen ze uit school direct hierheen, zonder iets te eten. Voor hen heb ik altijd een appeltje of iets dergelijks. Het is natuurlijk niet gewenst, maar we doen het wel.”
Structuur
,,Zo’n plek waar ze elke week heen kunnen, waar ze binnen kunnen zijn als het regent, dat geeft ze structuur. Wij proberen de kinderen een gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen te geven, door ze spelenderwijs te laten helpen met klusjes, of door ze bijvoorbeeld de kleinere kinderen tijdens het skelteren iets te laten vertellen over de regels.” Herman: ,,Helemaal voor een wijk als Soesterkwartier is zoiets nodig. Waar kunnen kinderen nou nog gratis terecht?”
Wij proberen de kinderen een gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen te geven
En die vraag lijkt er te zijn. Vrijwel iedere woensdag en zondag komen er tientallen kinderen, om in de Verkeerstuin rond te rijden op skelters, of buiten te spelen in de natuurspeeltuin. Zondag viert de WagenSpeelplaats, na twee jaar uitstel vanwege corona, dan éindelijk het tienjarig jubileum. Voor de kinderen wordt er groots uitgepakt, met onder meer een goochelaar, vuurspuwer, en burgemeester Bolsius die de festiviteiten opent.
Herman Brinkman en Max Randrianarivelo.
Zorgen
Maar ondertussen zijn er ook zorgen. Herman: ,,We draaien volledig op vrijwilligers, en stagiaires van het ROC Midden Nederland. Maar het is echt een drama om genoeg mensen te vinden, als dit zo doorgaat weet ik niet hoe lang we het kunnen volhouden. We kunnen nu al zelfs maar de helft van de zomervakantie open.”
Als dit zo doorgaat, weet ik niet hoe lang we het vol kunnen houden
,,Tegelijkertijd vragen we ook ouders om af en toe een handje te helpen. Toen ik hier voor het eerst kwam, kreeg ik voor ik het wist een verfkwast in m’n handen gedrukt en stond ik te schilderen. Maar veel kinderen worden alleen hierheen gestuurd, terwijl we echt afhankelijk zijn van die ouderbijdrage. Samen houden we de boel draaiend. Dat zou kunnen betekenen dat we minder vrijblijvend worden, dat we aan ouders gaan vragen om te helpen vóór hun kinderen hier mogen spelen. Maar dat is natuurlijk absoluut niet wat we willen.”
Nieuwbouw
Behalve over vrijwilligers, maken de twee zich ook zorgen over de nieuwbouwplannen in het Soesterkwartier. Max: ,,Als we de tekeningen moeten geloven, loopt er straks een fietspad dwars door de Verkeerstuin.” Herman: ,,Er staat wel een alternatief, de Samenwerkplaats, maar daar zouden wij veel te weinig ruimte hebben. Ons huurcontract met de NS loopt nog vijf jaar, daarna is het afwachten wat er gebeurt.”
Max: ,,Het liefst zouden we gewoon hier blijven zitten. Niet alleen omdat we hier ruimte hebben, maar het Soesterkwartier heeft binding met de Wagenwerkplaats. Dit is waar de opa’s van de huidige bewoners allemaal hebben gewerkt.”